MamaPapaSyndroom

  • Leven van een planner
  • Geen reacties
  • Sjifra van Maanen
mama-papasyndroom

Het leven van een anonieme planner – Herken jij het MamaPapaSyndroom? 

De herfst is officieel begonnen en dan merk ik dat ik een hang krijg naar het liedje van Gerard Cox; ‘t Is weer voorbij die mooie zomer, de zomer die begon zowat in mei’. Het was superfijn om wat meer tijd voor mijn gezin te hebben. Na de vakantie koste het ons wel enige moeite om weer in het gebruikelijke ritme te komen. Niet alleen in het dagelijkse ritme van werk en school maar ook in het reduceren van het aantal vragen van mijn kinderen.

Eigen schuld aangezien ik in de vakantie vaker ja zeg en mijn kinderen meer verwen dan gebruikelijk. Mijn kinderen hebben na de vakantie dan ook wat extra last van wat wij thuis gekscherend hun MamaPapaSyndroom noemen. Als het van mij niet mag, dan gaan ze het bij mijn partner proberen of andersom. Ik kan het ze niet kwalijk nemen, nee heb je, ja kan je krijgen. Gelukkig zitten mijn partner en ik op één lijn waardoor deze fase van korte duur is.

Helaas merk ik als planner dat sommige volwassenen nooit over het MamaPapaSyndroom heen groeien. Alle medewerkers kunnen binnen het roosterbeleid verzoeken indienen. Daar houd ik zoveel als mogelijk rekening mee. Een enkele keer komt het rooster niet rond wat betekent dat alle collega’s wat water bij de wijn doen qua wensen. Door het merendeel van de medewerkers wordt er op dit soort situaties met begrip en collegiaal gereageerd.

Maar helaas zijn er ook mensen die alsnog naar hun manager stappen om het eigen gewenste rooster te krijgen, een typisch gevalletje MamaPapaSyndroom. Dan kan het gebeuren dat een manager zonder overleg het verzoek alsnog goedkeurt waardoor er onverwachts gaten in het rooster ontstaan en de druk op de rest van het team vergroot. En wat moet ik dan als planner?

De eerste keer handel ik op zijn Cruyffiaans. Ieder nadeel, heeft een voordeel. Er zijn meer wegen naar Rome die ik niet allemaal overzie. Dan vraag ik aan de desbetreffende manager welke oplossing hij of zij heeft voor de openstaande diensten. Als er al vervanging geregeld is, kan ik het loslaten en anders doe ik mijn best bij de rest van het team.

Daarnaast zie ik het als een goed moment om gelijk te bespreken hoe we onze samenwerking kunnen verbeteren om dit soort situaties in de toekomst te voorkomen. Als het een terugkerend probleem blijft, dan vraag ik de manager om zelf vervanging te regelen.  Dat is dan de enige manier om er een gedeeld probleem van te maken. Zonder wrijving, geen glans.

Uiteraard begrijp ik dat managers soms verzoeken toezeggen die niet passen, zeker in de huidige arbeidsmarkt om medewerkers vast te houden. Maar overleg dan in ieder geval eerst even met de planning om het MamaPapaSyndroom uit te roeien. En doe dit sporadisch want mijn ervaring is dat het voor de langere termijn beter is om medewerkers om collegialiteit en begrip te vragen.

Dat werkt bevorderlijker voor het teamgevoel, wat weer een positieve impact heeft op het werkgeluk van medewerkers. De bereidheid om voor elkaar in te vallen groeit. Samen lukt het dan wel om de roosters goed gevuld te krijgen, wat weer goed werkt om medewerkers vast te houden en nieuwe aan te trekken. Win-win zou ik zeggen. Ook handig voor de komende herfstvakantie want voor je het weet is die zomer al lang weer voorbij.

Deze rubriek is speciaal voor planners. We delen ‘volledig anoniem’ gebeurtenissen die je als planner herkent inclusief een mogelijke oplossing. De gebeurtenissen staan in een ‘zelfbedachte’ zetting. Iedere gelijkenis of overeenkomst met een persoon of opdrachtgever, berust op toeval.

Leuk als ook jij jouw verhaal met andere planners deelt! Stuur het op naar hallo@planningtosucces.nl. Uiteraard stemmen we het voor publicatie eerst met jou af. 

Operationele Planning

Ook plannen voor diverse opdrachtgevers bij het allerleukste planbureau? Neem contact met ons op voor een vrijblijvende kennismaking.

Anderen lezen ook