Hoe vaak per jaar gaat het in de boardrooms van bedrijven en organisaties over personeelsplanning? Veel te weinig! Dat is echt een gemiste kans. Niet alleen jammer voor de planners (en voor ons) maar zeker ook voor die organisaties zelf én hun bestuurders. Door die blinde vlek lekt er namelijk elk jaar flink wat geld weg en missen ze kansen om de medewerkerstevredenheid en de productiviteit te verbeteren. Wanneer worden ze nou eindelijk wakker in de boardroom?
Personeelsplanning is een ondergeschoven kindje. Het staat gewoon niet op de agenda bij de top. Vreemd eigenlijk want personeel en personeelskosten zijn wél steevast onderdeel van strategische overwegingen. Maar dat de planning daar een grote invloed op heeft, dat beseft men niet. En dus laten ze het plannen van medewerkers en afdelingen over aan mensen die daar niet of nauwelijks voor opgeleid zijn. Die kunnen het er wel ‘even bij doen’.
Professionele planning levert professionele resultaten
Eerlijk is eerlijk: er is soms heus wel belangstelling voor personeelsplanning. Maar het gaat heel langzaam en het onderwerp komt eigenlijk alleen op de radar als er operationele problemen zijn. Bijvoorbeeld in de zorg. Al jaren wordt geklaagd over personeelstekort, er moeten meer handen aan het bed komen en er worden te veel administratieve handelingen gevraagd. Of tijdens de coronacrisis bij de GGD, als er te weinig capaciteit is voor teststraten of bron- en contactonderzoeken. Hadden we dit niet zien aankomen dan?
Maar in normale situaties draait het bij personeelsbeleid om kosten en kwaliteit, zonder dat de verantwoordelijken het verband met planning zien. Terwijl het zo eenvoudig is: als je die planning professioneel aanpakt, krijg je ook professionele resultaten: door een hogere productiviteit en medewerkerstevredenheid bereik je minder kosten en een betere kwaliteit.
Symptoombestrijding
Staan de beslissers in de boardroom misschien te ver van de werkvloer af? Of hebben ze gewoon te weinig verstand van planning? Ze hebben in elk geval geen benul hoe groot de impact daarvan is op het reilen en zeilen binnen de organisatie. Anders hadden ze zich er toch heus een keer meer in verdiept, want het zal geen onverschilligheid zijn.
De bestuurders worden wel keer op keer geconfronteerd met de gevolgen: hogere personeelskosten, overwerk, ziekteverzuim, personeelsverloop en geklaag van afdelingsmanagers. Maar ze missen het inzicht dat het planningsbeleid en de uitvoering ervan daarvan mede de oorzaak zijn. En dus komen ze niet verder dan symptoombestrijding. Terwijl overwerk en ziekteverzuim juist signalen zijn dat de planning tekortschiet.
Invloed
Het heeft er alle schijn van dat de bestuurders het onderscheid niet weten tussen plannen en roosteren. Het eerste is een kwestie van beleid. Het maken van de roosters is een uitvloeisel daarvan. Met goede planning heb je inzicht en overzicht en dus ook invloed op alles wat je doet. Je kunt op alles voorbereid zijn. Als je vanuit de boardroom meer invloed wilt hebben op wat er op de werkvloer gebeurt, zou je dus wel heel naïef zijn als je er geen serieus werk van maakt.
