KerstMis(t)
Deze week is het net als voorgaande jaren weer spannend voor onze afdeling; wordt het Kerstmis of KerstMis(t). Daar waar je op de televisie tranentrekkende verhalen voorbij ziet komen met herenigde gezinnetjes aan de eettafel, verloopt de personeelsplanning niet altijd zo harmonieus. Misschien omdat de kerstliedjes die het empathische vermogen stimuleren nog niet op de radio zijn wanneer de kerstplanning wordt vastgesteld. Voor mij als planner trouwens wel hét excuus om aan het einde van de zomer alvast een kerst-playlist te gaan luisteren.
Er zijn gelukkig medewerkers die graag willen werken rond de kerst. Sommigen vieren het niet vanwege hun geloofsovertuiging of hechten er geen waarde aan. Anderen vinden het fijn om de feestdagentoeslag te ontvangen. En een enkeling is al lang blij dat ze niet met familie hoeven te dineren waarbij ‘ik moet echt ieder jaar werken’ het best mogelijke excuus is zonder iemand te hoeven kwetsen.
Maar verreweg de meeste medewerkers willen de kerstdagen graag vrij zijn. Wij lossen dat op door de dagen te verdelen of door de jaren met elkaar af te wisselen. Het ene jaar vrij is het volgende jaar werken. Ondanks dat dit een eerlijk proces is, zijn er soms ingeplande medewerkers die toch nog proberen om vrij te zijn. Zodra de planning online staat beginnen ze met ‘ruilhandel’. Als dat zelfs met cadeautjes niet lukt, melden sommigen zich vlak voor de kerst ziek, nu dus. Ze zijn natuurlijk echt ziek want griep heerst en Corona is er ook nog, we blijven in het goede geloven. Maar voor een planner is deze last-minute uitval net zo irritant als een slechte kerstfilm.
En wat doe je dan? Juist, je pakt een bak koffie, een notitieblok, pen, telefoon en wellicht een scheidsrechtersfluitje. Heel hard bidden dat je een invaller kan vinden en… je gaat een kerstliedje zingen. Het is net als met musicals, daar waar gezongen wordt stagneert de hele verhaallijn maar de feel good sfeer blijft behouden; “Last Christmas, I gave you my heart”.
Dit jaar leek het zelfs eventjes te stagneren op het planbureau. Terwijl het hele rooster voor de kerst strak in de steigers stond, vroeg half november ineens iemand hoe de kerst-bezetting van het planbureau geregeld was. “Met te veel empathie bereik je niets” had op dat moment op een delfts blauw tegeltje aan de muur kunnen hangen. Het was Kerst-Mis(t) in plaats van kerstmis. Sommigen haalden hun schouders op, sommigen zaten in de vlekken en anderen gingen even een sigaretje roken. Het enige wat mij restte was een kerstliedje zingen; “With those holiday greetings, and gay happy meetings, when friends come to call, It’s the hap- happiest season of all”.
Uiteindelijk lijkt het allemaal toch nog goed te komen met de kerstdagen, net zoals in iedere feel good movie die je rond deze tijd verplicht moet kijken. Wil jij trouwens als planner die kerstborrel van komende week ook nog een beetje leuk voor jezelf houden? Dan heb ik een goede tip; zet een 404-error op je voorhoofd en voorkom dat iedereen nog even zaken met je wil doen onder het mom van “nu ik je toch zie’. En als ze de hint dan nog niet begrijpen dan weet je dat met tranentrekkend zingen de verhaallijn stagneert terwijl de sfeer goed blijft; “It’s The Most Wonderful Time Of The Year”.
Succes met de laatste planloodjes voor een hele fijne Kerstmis!
